Prehistoriese kuns

Die oudste voorbeelde van prehistoriese kuns dateer uit die Laat Paleolitikum (van 40 000 tot ca. 10 000 v. C.) en bestaan uit die sogenaamde Venusse en die beroemde Frans-Kantabriese grotskilderkuns met realisties geskilderde diere. Die mens, veral die mens in aksie, is die belangrikste onderwerp van die Mesolitiese kuns (tot ca. 6000 v.C. in die Ooste en 3000 v.C. in die Weste).

Die styl het van 'n naturalistiese tot 'n geskematiseerde weergawe ontwikkel en is tydens die Neolitikum (tot ongeveer 2000 v.C.) voortgesit. In die periode is keramiek en die indrukwekkende megalitiese grafmonumente vir die eerste keer vervaardig. Op talle plekke het die beoefening van 'n kunsvorm wat in wese prehistories is, langer voortgeduur as in Europa en wel dikwels tot met die koms van die eerste Blankes, wat daartoe bygedra het dat die kuns in die meeste gevalle nog nie goed bestudeer is nie.

Die grootste konsentrasie prehistoriese rotstekeninge in die wêreld word in Suider-Afrika aangetref. Hoewel die tekeninge in sommige gevalle deur ander rasse geskilder is, word algemeen aanvaar dat dit San-tekeninge is.